Atael

O hear my voice allmighty night I'm the voice of a blind man Who is crying after a silent fight O hear my whisper I gave to the air I gave it only once Because I was tired soaked and scared O hear my scream which was imprisoned in my throat for so many years a noise showed only to the mirror A sound that carries nothing but deepest fears Silence.....silent breath of the night took it all There are no victorious and no defeated It's not importaint who stands and who falls

W ciszy i mroku nocy rozległo się ciche, nieśmiałe pukanie. Chwila niezmąconego spokoju i mrok klatki schodowej rozświetlił stopniowo rozszerzający się słup światła dobywający się z mieszkania Sentire. Otworzyła drzwi, poczym przytuliła się do ich krawędzi i czekała. Eternus powoli wszedł do środka. Cicho za nim zamknęła, oparła się i obserwowała. On nic nie mówił. Podszedł do wnęki w ścianie, zdjął płaszcz i odwiesił go na wieszak. Sentire obserwowała go w milczeni